8 marca 2013 r., po trzydniowym pobycie w szpitalu zmarła nagle moja kochana żona Ela.

. . . Odszedłem od jej szpitalnego łóżka wieczorem 8 maja, zostawiając Ją w zupełnie dobrej kondycji z myślą odwiedzenia następnego dnia jej rano... ? Po godzinie od wyjścia ze szpitala zatelefonował do mnie lekarz dyżurny: . . . ?mam dla pana bardzo złą wiadomość! . . ?- Myślałem, że nie przeżyję tego żalu i bólu jaki mnie opanował!?

...Za jakiś czas przyjechali po mnie krewni żony, aby mnie zawieść do szpitala, gdzie tak nagle umarła. Zmuszono mnie do wypicia waleriany. ...

Padłem na kolana przy łóżku, na którym leżała Ela . . . oparłem głowę na jej martwym ciele i świat otaczający przestał istnieć. . . Teraz dopiero czułem, jak wiele ona dla mnie znaczyła, Ona była częścią mnie . . . była całym mną . . . głową, rękoma, nogami . . to wszystko leżało martwe na tym szpitalnym łóżku ? a ja byłem zawieszony w próżni. . .